поезија

СТРАВ   Јас сум единственото дете во мојата зграда. Живеам со моите родители на вториот кат во стан број 5. Тоа што сум сам не…

ПЕСИМИЗАМ И ТРЕПКИ   Во мојата зграда живееше стара жена. Секогаш кога ќе ја видев, изгледаше бледо и болно. Нејзиниот израз на лицето секогаш беше…

ПЕПЕРУТКИТЕ ВО НЕИЗИНИОТ СТОМАК   Приказната започнува со нашата Лила, расположена млада девојка која го живее својот живот во потполност. Едно сончево попладне, додека таа…

КОСА   Зарем јас не ја имам перфектната коса? Зарем не блеска кога поминувам на сонце? Сигурна сум дека нејзиниот мирис ги опива сите луѓе…

ОВА НАВИСТИНА ЌЕ МУ ГО ПРОМЕНИ ЖИВОТОТ   Потскокнував одејќи кон стоматолошката ординација. Беше лето, почеток на летниот распуст. Останатите деца беа возбудени за море,…

ДОПИР   РУМЕНА Како и остатокот од светот, Румена ја гледам од зад завеса црни прамени. Пониска е од мене за педа и морам да…

ВРЗУЛЦИ   Ги влечам нозете, одам чекор по чекор; да пристигнам и не сакам. Јас сум полжав трепетлив. Чувствувам како во грлото мое повторен камен…

ЗРНЦЕ НАДЕЖ   Си беше едно дете, многу чувствително и повлечено во себе. Носеше голема тежина која не се опишува со зборови. Тоа си мислеше…

БЕС И ПРСТ   Во нашето маало живееше еден човек. Тој живееше во зградата до нас, а ние не знаевме ништо за него. Беше повлечен…

НАПРЕД-НАЗАД   Напред, назад, напред, назад… Каде ли оди тој? Лева, десна, лева, десна… Што ли си прави овој? Со грбот во форма на прашалник,…