Преобразени предмети: Еволуирачки перспективи | Самостојна изложба на Јасмина Главинче

13 ноември 2023 (понеделник) | 18.00 часот

Животниот циклус на човекот е процес на постојана синергија и трансформација, и иако чистината е во неговата праисконска креација, тој заборава дека неговата „величина“ е токму во едноставноста и тој е кокреатор на „товарот“ кој му го задава на сопственото постоење. Заборава да дише, да плаче, да ги пружи рацете кон другиот, да чувствува: иако тие се првите дејствија, првиот контакт уште од моментот на излегувањето од темнината на мајчината утроба.

Трагајќи по спокој се наоѓа себе во постојан грч, живее во минатото или се плаши од иднината, незнаејќи дека најважни се самосвесноста и присутноста во она што му се случува во овој миг, во вербата и согледувањето дека постојано се менува, во можноста да креира нова реалност и да излезе вон рамките на она што сам го дефинира како апсолутна вистина.

Водена од прашањата: Дали и како личната трансформација може да влијае врз будење и на колективното несвесно? Дали уметноста и уметничките процеси на креација може да ги употреби како алатка за колективно поврзување и делување, взаемна соработка која би претставувала основа за подобрување на условите и во поширока микро-општествена рамка?, авторката преку „будно“ себенабљудување и петмесечна мисловна, психолошка и творечка експлорација ги истражува процесите на лична трансформација. Нурнува подлабоко во својата потсвест и соочувајќи се со своите лични ставови и стравови свесно се труди да (си) ги измени вкоренетите наративи, мисловни текови, шеми на однесување, да се соочи и да ја прифати својата ранливост.

Во процесот на оваа петмесечна саморазгледувачка одисеја беа вклучени седум учесници кои преку споделување на своите спомен-предмети и лични искуства, а со тоа истражувајќи ја сопствената внатрешна динамика преку взаемна почит и соработка, заедно свесно стравовите и личната ранливост, ги заменуваа со нови освежувачки погледи и ги будеа своите сопствени потенцијали.

Преку физичка преобразба, спомен-предметите (меморабилии) од своевидни психолошки тотеми добија условен уметнички лик и станаа симболи на процесите и поимите на лична трансформација.

Јасмина Главинче (Охрид, 1981) во 2005 година дипломира на катедрата за Историја на уметност и археологија, а во 2019 година дипломира на Факултетот за ликовни уметности – отсек вајарство со насока графички дизајн во класата на професорот Ибрахим Беди. Нејзиното творештво е искрено проширување на мислите и чувствата, материјализација на сопствената, потентна креативна енергија. Круцијални теми во нејзините истражувања се: психологијата на човекот, односот човек-природа т.е. социо-еколошкиот аспект кој според неа е срцевина на позитивни промени на индивидуално и општествено ниво; своевидна реинвенција на нашата соработка со природата. Во создавањето на своите дела свесно „позајмува“ најразлични материјали создадени од природата, за која смета дека е архетип на мајка, парадигма на животот и уметноста. Репрезентирајќи ги преку сопствената уметност, таа се труди да го возобнови чувството на нашата поврзаност со нив, да потсети и да ја приближи грандиозноста на природните феномени до човекот. Во својата уметничка пракса често „реинкарнира“ материјали и предмети изработени од човекот кои ја изгубиле својата примарна функција.

Transformed objects: Evolving perspectives
Solo exhibition by Jasmina Glavinche
13 November 2023 (Monday) | 20.00h

The human life cycle is a process of constant synergy and transformation, and although purity is in his primordial creation, he forgets that his “greatness” is precisely in simplicity and he is the co-creator of the “burden” he gives to his own existence. He forgets to breathe, to cry, to extend his hands to the other, to feel: even though they are the first actions, the first contact from the moment of emerging from the darkness of the mother’s womb.

Searching for peace, he finds himself in a constant convulsion, lives in the past or is afraid of the future, not knowing that the most important things are self-awareness and presence in what is happening to him at this moment, in faith and the realization that he is constantly changing, in the possibility of creating a new reality and to go beyond what he himself defines as absolute truth.

Driven by the questions: Can and how personal transformation can affect the awakening of the collective unconscious? Can art and the artistic processes of creation be used as a tool for collective connection and action, mutual cooperation that would be the basis for improving conditions in a wider micro-social framework?, the author through “vigilant” self-observation and a five-month mental, psychological and creative exploration explores the processes of personal transformation. He dives deeper into his subconscious and, facing his personal attitudes and fears, he consciously tries to change (himself) entrenched narratives, thought processes, patterns of behavior, to face and accept his vulnerability.

In the process of this five-month self-exploration odyssey, seven participants were involved who, by sharing their memorabilia and personal experiences, and thus exploring their own inner dynamics through mutual respect and cooperation, together consciously replaced their fears and personal vulnerability with new, refreshing views. and were awakening their own potentials.

Through physical transformation, the memorial items (memorabilia) from a kind of psychological totems received a conditional artistic character and became symbols of the processes and concepts of personal transformation.

Jasmina Glavinche (Ohrid, 1981) graduated from the Department of History of Art and Archeology in 2005, and in 2019 she graduated from the Faculty of Fine Arts – sculpture majoring in graphic design in the class of Professor Ibrahim Bedi. Her work is a sincere expansion of thoughts and feelings, a materialization of her own, potent creative energy. Crucial topics in her research are: the psychology of man, the relationship between man and nature, i.e. the socio-ecological aspect which, according to her, is the core of positive changes at the individual and social level; a kind of reinvention of our cooperation with nature. In the creation of his works, he consciously “borrows” a variety of materials created by nature, which he considers to be an archetype of a mother, a paradigm of life and art. Representing them through her own art, she tries to renew the feeling of our connection with them, to remind and bring the grandeur of natural phenomena closer to man. In his artistic practice, he often “reincarnates” man-made materials and objects that have lost their primary function.